Ze wist dat ze wilde stoppen. Ze kende de risico’s, had het vaker geprobeerd.
Maar ze zei: “Als ik niet rook, komt alles keihard binnen. Ik word gek van alle prikkels.”
Die zin bleef hangen. Want ik hoor hem vaker. Niet letterlijk altijd — maar in energie, in gedrag, in uitstelgedrag, in spanning rond het onderwerp.
En ik ben het gaan herkennen.
Veel van de mensen die ik spreek (vooral vrouwen) zijn gevoelig. Vaak zonder dat ze het zo noemen. Ze voelen veel aan, denken diep na, raken sneller uitgeput in sociale situaties, slapen slecht na een drukke dag. Prikkels blijven hangen.
En juist zij gebruiken roken soms als houvast. Niet om te rebelleren. Maar om zichzelf even af te schermen. Om niet te voelen wat te veel is.
📌 Professor Judith Homberg (Radboudumc) deed hier onderzoek naar. Ze vond dat hoogsensitieve mensen (HSP’s) mogelijk een grotere gevoeligheid hebben voor verslavingsgedrag. Niet omdat ze zwakker zijn — maar juist omdat hun zenuwstelsel anders werkt.
Stoppen met roken is dan geen kwestie van wilskracht. Maar van jezelf leren begrijpen. En erkennen dat je anders bedraad bent.
Juist in die gesprekken — waarin ruimte is voor twijfel, ambivalentie en zelfonderzoek — blijkt motiverende gespreksvoering enorm helpend.
Niet duwen of trekken. Maar samen verkennen wat echt klopt.
Die link — tussen gevoeligheid en verslavingsgedrag — wordt nog vaak over het hoofd gezien.
Maar het maakt een wereld van verschil in hoe je iemand begeleidt.
Herken jij dit?
Stuur me gerust een berichtje. Soms helpt het al om het even hardop te mogen zeggen — zonder oordeel.